Sól Himalajska – zdrowie czy oszustwo

Sól Himalajska oraz sól kamienna

Sól Himalajska – jeśli wierzyć sloganom reklamowym sprzedawców – to najczystsza i najzdrowsza sól na Ziemi, a jednocześnie zawiera 84 naturalne minerały i pierwiastki śladowe. W tym momencie rodzą się 2 oczywiste pytania. Skoro Sól Himalajska jest taka czysta, to skąd znalazła się w niej prawie cała tablica Mendelejewa? A skoro jest taka zdrowa, to dlaczego w jej składzie znajdziemy metale ciężkie i pierwiastki promieniotwórcze? Przeanalizujmy zatem skład chemiczny Soli Himalajskiej.

Zawartość pierwiastków w Soli Himalajskiej

Zródło: Minerals in Himalayan Pink Salt: Spectral Analysis

Jak widać głównym składnikiem Soli Himalajskiej, podobnie jak zwykłej soli kuchennej, jest chlorek sodu (NaCl). Stanowi on ponad 97% wagi. Pozostałe niecałe 3% to siarka, wapń, potas oraz dziesiątki pierwiastków śladowych. Pierwiastki zawarte w Soli Himalajskiej odpowiadają za nieco inny smak, teksturę i odczucie w ustach w porównaniu do zwykłej soli kuchennej. Kolor Soli Himalajskiej rozciąga się od białego do nieprzezroczystego różowego. Różowa barwa jest wynikiem obecności tlenku żelaza(III), Fe₂O₃, zwanego popularnie rdzą. Pewien niepokój może wzbudzić obecność takich pierwiastków jak: rtęć, tal, ołów, bizmut, polon, astat, frans, rad, aktyn, tor, protaktyn, uran, neptun i pluton. Czy jednak ich stężenie jest na tyle duże by nam zaszkodzić? Myślę, że kluczowa będzie tu sama jednostka określająca stężenie tych pierwiastków w Soli Himalajskiej – ppm – określająca ilość cząsteczek danego pierwiastka przypadającą na 1 milion cząsteczek soli. Jak widać nie jest tego dużo, ale żeby nie było – ja nie jestem lekarzem. Z resztą co mi z tego, że Sól Himalajska zawiera 84 pierwiastki skoro, organizm człowieka i większości zwierząt wykorzystuje jedynie 28 z nich (makro i mikroelementy)?

Sól kuchenna, w przeciwieństwie do Soli Himalajskiej, jest oczyszczana przez usuwanie pierwiastków śladowych, a następnie dodaje się do niej środek przeciw zbrylaniu, zwykle krzemianu wapnia (CaSiO₃), który jest zatwierdzony przez Agencję Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration) oraz Światową Organizację Zdrowia (ang. World Health Organization). Od lat dodaje się także do soli kuchennej jod – pierwiastek, którego brakuje w diecie wielu ludzi. Sól Himalajska nie podlega takiemu przetwarzaniu.

Na koniec ciekawostka. Sól Himalajska nie pochodzi faktycznie z Himalajów. Wydobywana jest w Kopalni Soli Khewra w Pakistanie, prawie 500 km na zachód od Himalajów. To coś jakby w Wieliczce wydobywano sól morską z Bałtyku 🙂 Z tego względu w całym tekście używam sformułowania „Sól Himalajska” jako nazwy własnej produktu, a nie przymiotnika himalajski, żeby nie sugerować, że Sól Himalajska jest himalajska. Kopalnia Soli Khewra w Pakistanie to druga co do wielkości kopalnia soli na świecie. Sól z tej kopalni wydobywana jest od ponad 2000 lat. Mimo tak długiej historii marka Himalajska zyskała popularność w zachodnim świecie dopiero w ciągu ostatnich 15 lat.

Reasumując, z punktu widzenia odżywania nie ma zasadniczej różnicy między Solą Himalajską a solą kuchenną. Za to jest różnica w cenie. I niech to będzie odpowiedź na tytułowe pytanie.